Tα στημένα

Εν τζιαι 'να σπάσω, έννα πώ τες κατζίες μου.

Πρώτον, αγαπητοί μου ανίδεοι συμπολίτες αυτού του γέριμου τόπου, πώς μπορείτε να αποκαλείτε μωρά τα αυτοκίνητα με τζιήντο τεράστιο exhaust που άνετα φορεί την κελλέ μου μέσα (τζιαι όποιαδήποτε κελλε) τζιαι το φτερό που πάνω που το καπό; Μωρό χαρακτηρίζεις μια δίμετρη αππάρα με ωραία πλούσια ‘μάτια’ που πάνω απ’όλα έσχει καλή προσωπικότητα.  Sorry, αλλά εν άσχημα, βασικά όι ασχημα μόνο, αλλά πολλά άσχημα. Εμφανισιακά.

Ο θόρυβος που κάμνει το  exhaust φακκά μου πας την κελλέ. Κάθεσαι εσύ στο café σου τζιαι προσπαθάς να κόψεις καμιάν ωραία κουβέντα με την παρέα σου τζιαι περνά ο ‘κίλλης’ με την τσιακκιλομηχανή του τζιαι πρέπει να κάμουν ούλοι μονόλεπτη σιγή να περάσει μπας τζιαι ακόυσουμε τι λαλούμε. (‘ναι ρε εγυρίσαμε ούλοι τζιαι εθωρούσαμεν σε όσπου να περάσεις.επνασες τωρά;). Τζαι ο κύριος να πατά ρυθμικά την πεζίνα τζαι να νομίζει ότι εν σε drifting show.

Το φτερό που βάλλετε που πίσω που το καπό σε τι χρησιμεύκει; Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι για να τραβάς το καπό να ανοιέι πιο εύκολα, άμαν είσαι φορτωμένη με ψούμνισμα.

Τζαι γιατί το χαμηλώνετε τόσο πολλά το αυτοκίνητο σας; Βαρκούμε να σας περιμένω να το πιάσεται φάρσα τζαι να πηαίνετε σιγά σε κάθε κύρτωμα για να μεν φατσίσει που κάτω.

Τζαι τέλος στο αγαπημένο μου woofer. Μεταξύ μας τωρά: Άμαν φύετε που τον κόσμο χαμηλώνετε το ράδιο γιατί πονείτε την κκελέ σας ένεν; Εν γίνεται να κάμνω shazaam που σπίτι μου τζαι να βρίσκω το τραγούδι που ακούτε.

Τωρά που τα είπα τζαι έπνασα να σας πω τη σημερινή ιστορία του λεωφορείου. Τζιαμέ που εκάθουμουν στο λεωφορείο μου να παω δουλεία τζιαι εχαλάρωσα τέλια, εκάμμησα τζαι άκουα στο βάθος ράδιο. Έπαιζεν κάτι τραγόυδια καθόλου του γούστου μου αλλά εν εσυγκινήθηκα ιδιαίτερα. Εστυλλομάθκιασα σε μια φάση όμως μόλις άκουσα τους στίχους. ‘ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΑ’ Τιιιιιιι;;;; Άκουσα καλά;; Συγκεντρώνουμε να ακούσω καλα τζιαι όντως ρε παιδί μου τόυτον έιπε. ‘ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΑ’ Γιατί; Γιατί; γιατί;

Μάναααα, ευκάλαν μας τζαι τραγούδι. Σας ’τον φλόκκο…….