Όταν κοιτάς από ψηλά

Kάθουμαι στο αεροδρόμιο τζιαι περιμένω την αναχώρηση. Πάω διακοπές,  να ξεχαστώ. Νιώθω πολλήν άγχος,όι για το ταξίδι αλλά για την παραίτηση που έδωσα στην δουλειά τζιαι για τα άτομα που ενα αφήσω πίσω μου. Νιώθω ένα τεράστιο κόμπο στη τζοιλιά για την νέα μου δουλειά τζιαι την αρχή της καριέρας μου. Εν πολλά φοϊτσιάρικο το feeling. 

Βλέπω τον κόσμο που πάει τζιαι έρκεται, φορτωμένος με βαλίτσες τζιαι θωρώ τζιαι τες καημένες τες φίλες μου που εν μαζί μου τζιαι ζουν στο κόσμο τους. Άνεργες, γεμάτες ελπίδα τζιαι χαρά. Μπορεί να εδυσκολεύτηκαν να εύρουν τα λεφτά να πάμε διακοπές αλλά θέλουν να το ζήσουν στο maximum. Εν μας κόφτει που εννα μείνουμε σε ένα φτηνό apartment αντί σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο με πισίνα, ούτε που εν θα ενοικιάσουμε αυτοκίνητο, ούτε που εννα χρησιμοποιούμε τα λεωφορεία, ούτε που το πρόγευμα μας ενναν μια τυρόπιτα που τον διπλανό φούρνο. Ναι, μετρούμε το κάθε σεντ που έχουμε γιατί εμείς εν έχουμε κάποιον να μας δώσει λεφτά αβέρτα, ούτε παππού/παπά κυβερνητικό  να μας τα πηερώσει.

Με μια 10κιλη τσέντα στον ώμο, με λία ρούχα, ένα μαγιό τζιαι μιαν φωτογραφική εμείς σε λίο επιβιβαζούμαστε. Βλέπεις εμείς οι γενιά των Millennials σχιερούμαστε την ζωή μας όσο σκατά τζι’ αν είναι. Προτεραιότητα μας ένεν τα λεφτά, ούτε το show, ούτε πως να τα φάμε τζιαι να τα κλέψουμε που το κράτος αλλά πως να περάσουμε καλά. Πείτε μας ακραίους, αλκοολικούς, ναρκομανής, άθεους, αναρχικούς αλλά η ζωή όπως την βλέπει ένας 20-30χρονος εν αλλιώς. Ακόμα τζιαι το ένα ευρώ που κρατούμε για εμάς εν μια ελπίδα να συνεχίζουμε .

 

“Good afternoon passengers. This is the pre-boarding announcement for flight XY123. We are now inviting those passengers with small children, and any passengers requiring special assistance, to begin boarding at this time. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten minutes time. Thank you.”

Πρέπει να φύω.