Aχ ρε Tommy μου...

Εβρεθήκαν τα ριάλια του Τράχωνα

Μετά το Feel Fantastic ηρεμήσαμε απο βαρέλες, σάχλες τζιαι τα γνωστά trolls που αναρτούσαν μετά για να περιπαίξουν τα μοντέλα. Ευτυχώς όμως εβρέθηκεν ο πολυαγαπημένος μας Tommys τζιαι επένδυσε τις "ιερές αναλήψεις" χρημάτων που την εκκλησία της Παναγίας του Τράχωνα στο να φτιαξει μια κολυμβητική δεξαμενή στο διαμέρισμα του στην Αρχιεπισκοπή.  Ολόισχια ούλλοι να τον φάμε τον άνθρωπο τζιαι να σχολιάζουμε αρνητικά την ‘ιερή’ πισίνα (ουπςς, υδρομασάζ ήθελα να πω). Αλήθκεια πως τολμούμε να εκφραζόμαστε με τόση ασέβεια προς τον Προκαθημένο της Εκκλησίας της Κυπρου, τον πνευματικό ηγέτη του τόπου μας?

«Αν υπάρχουν δημοσιογράφοι και κόσμος που ενδιαφέρεται γι' αυτό το θέμα, τότε δεν πάμε καθόλου καλά», είπε ο Μακαριότατος.

Εν  σας ενδιαφέρει ρε ο σεισμός στο Νεπάλ  με ανυπολόγιστες ζημιές και περισσότερους από 4.300 νεκρούς τζιαι ασχολείστε με μια  πισίνα ?

 «Το θέμα αυτό δεν θα έπρεπε να απασχολεί την επικαιρότητα. Το υδρομασάζ δημιουργήθηκε στη βεράντα του διαμερίσματός μου», είπε ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος, ως γνωστόν, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας στη σπονδυλική στήλη και πρέπει να κολυμπάει συχνά. «Σχεδόν δεν μπορώ να περπατήσω. Και δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιο είναι το θέμα με το υδρομασάζ. »

 Τι φταίει ο άνθρωπος αφου θάλασσα η Λευκωσία εν διαθέτει ? Αν θυμάστε είπε «Αν πάω εγώ μεσάνυχτα και σπάσω και την πόρτα και πάρω κάτι, δεν είμαι κλέφτης. Είμαι διαχειριστής. Αυτό θέλω να το καταλάβουν οι πάντες». Εδώ φαίνεται ο λόγος που έφτιαξεν την πισίνα. Έσπασεν τελικά το γραμματίο του ιερού ναού Παναγίας Τράχωνα που ήταν κατατεθειμένο σε ΣΠΕ. Γέρος άνθρωπος με σπονδυλικά προβλήματα να πάει σπάζει πόρτες? Έτα τωρά, πονεί τζιαι έκαμε μια πισινούα απλώς και μόνο για να κάμνει φυσιοθεραπεία.  Που εν το κακό?

Μεν γελάτε, τζιαι εν μέρες να κάμουν meeting στην Ιερά Σύνοδο τζιαι να μας κάμουν τέττε εμάς τους αθώους τζιαι να μας στείλουν στο πυρ το εξάπαντος της κόλασης  , που ως άφραγκοι πολίτες εκράξαμεν τον λίο, απο ζήλια (οι τίποτε άλλο) και αμαρτήσαμε.

PS. Άραγες οι κάτοικοι του Τράχωνα να έχουν free entrance στην πισίνα?

Πονώ

Εχτές αποφάσισα μετά που 4 χρόνια να επισκεφτώ τον οδοντίατρο για καθαρισμό. Μπαίνω στο ιατρείο θωρώ τζείνη ούλλη την ασπρίλλα για decor τζιαι σκέφτουμαι διάφορα. Μα γιατί ναν ούλλα άσπρα? Έκατσα στο μικρό σαλονάκι τζιαι περίμενα. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία τζιαι ξανατονίζω ότι ήταν ούλλα άσπρα. (μα να μεν βάλουν κανένα κοτσιηνούι, ή έστω μουσταρδί, σκατί να σπάζει λίο?). Μετά από κανένα δεκάλεπτο συλλογισμού και αναπάντητων γιατί (ναι μιλώ για το άσπρο décor) φκαίνει η οδοντίατρος τζιαι λαλεί μου να περάσω.

Πάλε ρε παιδί μου τζιαι τζιαμέ ούλλα άσπρα. Άπλωσα την σωματάρα μου στο μη αναπαυτικό ‘κρεβάτι’ τζιαι εθώρουν το ταβάνι. Στο ταβάνι είσhεν τζιαι τηλεόραση (πολλά πρωτότυπο εν το επερίμενα να συνδυάσουν την μαύρη τηλεόραση με το άσπρο decor) . Ερώτησεν με τι θέλω να μου βάλει να δω τζιαι έδοσεν μου τζιαι επιλογές.

1. Απατημένος έρωτας
2. Κλεμμένη ζωή
3. Una Fatsa
4. κυπριώτικο σκέτς
5. ....

Έμεινα λιο ώρα αμίλητη επειδή εν παρακολουθώ τηλεόραση τζιαι επροσπάθουν να εμπεδώσω του τίτλους. Τελικά αποφάσισα να δω euronews (sorry Cypriot TV αλλά εν θωρκέσε). 

Αφού εβολεύτηκα καλά καλά άνοιξα το στόμα μου τζιαι εδώθηκα στα χέρια της επιστήμης. Στα 5 δευτερόλεπτα λαλεί ‘μμ..ήβρα τρυπούλα’. Περνούν άλλο 10 δευτερόλεπτα τζια λαλεί ‘μμμ.. ήβρα αλλο μια τρυπούλα’. Περνουν ακόμα 10 δευτερόλεπτα τζιαι ξαναβρίσκει τρυπούλα. Ε κανεί σε λιο εννα έβρεις διάτρηση όπως πάεις. Συνεχίζει ακάθεκτη τζιαι βρίσκει τζιαι τέταρτη τρύπα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν  ‘4 σφραγίσματα που minimum 50 ευρώ το καθένα, 200 ευρώ + 50 ο καθαρισμός, πππεεεε εν βαστώ τόσα. Δηλαδή εγώ δουλέυκω για να πιερώνω τους γιατρούς? Είπεν μου να ξεκινήσουμε με την μεγάλη τρυπα τζιαι τις αλλες 3 την επόμενη φορά (μα εννα έσhει τζιαι επόμενη φορά???).

Εξεκίνησε η διαδικασία σφραγίσματος του δοντιού με την μεγάλη τρύπα. Ξεκινά να το σκαλίζει, να το σκαλίζει τζιαι να το ξανασκαλίζει (σαν να τζιαι σκάλιζε στον κήπο της). Σταματά σε μια φάση τζιαι λαλεί μου εν πολλά βαθκιά, εννά χρειαστεί απονεύρωση που στοιχίζει 200 ευρώ τζιαι μετά αν δεν μπορούμε να το σώσουμε με απλό σφράγισμα ενα θέλει στεφάνι τζιαι τούτο εν 450 ευρώ. Κοιτώ γυρώ γυρώ το άσπρο decor πέρκι χαλαρώσω (τελικά ήβρα τζιαι έναν λόγο που εν ούλλα άσπρα) το άσπρο εγέμωσεν αστρούδκια που το shock μου. Αρκεψα τους λοαρκασμούς με τα δάκτυλα τζιαi με τον νου μου τζιαι βκήκε μου η φανταστική ιδέα. Λαλείτε  αν δώσω την απόδειξη του γενικού εισαγγελέα να με κανονίσει όπως εκανόνισεν τζιαι την γεναίκα του? Εν τζιαι επίκαιρο τωρά με τους εισαγγελέδοντες. Έτσι τελικά είπα της οκ να μου τα σάσει. Τζείντα 450 ευρώ όμως ήταν για να πάω Amsterdam τον άλλο μήνα. Το ταμείο θα είναι μείον, ταξίδι μάλλον εν θα πάω τζιαι εν να  πονωωωώ.

Σήμερα αμαρτάνω και αύριο μετανοώ

Εξεκίνησα τζιαι εγώ την δίαιτα με τες αμαρτίες. Ο αρχικός στόχος ήταν να εξεκινούσα που προχτες (απο Δευτέρας που λέμε) αλλά εν εμπόρεσα να αντισταθώ. Γιαυτό εξεκίνησα που εχτές. Εξύπνησα που τες 6, άρα έχουμε και λέμε 6+ 12+6+6, 30 ώρες. Και ναι αγαπητέ μου αναγνώστη έσχει 30 ώρες που δεν αμάρτησα. Πάω τα θεσπέσια νομίζω, έχω το. Βασικά έχω το ώσπου να σχολάσω. Που εννα πάω σπίτι τζιαι ενα δώ το φαΐ τι κάμνω? Εδώ με θέλω. 

Μέχρι τζιαι το ένα μικρό κουταλάκι, καλαααά κουτάλι, καλαααά  ένα ξυσχιηλο κουτάλι μέλι που έβαλα στα cornflakes μου μετρά σαν μια αμαρτία. Να εξαιρέσουμε ότι με τόσα cornflakes που έφαα εν χορτάνω. Καταστροφή αγαπητέ μου αναγνώστη, καταστροφή. Ενεν ζωή τούτη. Τωρά ούλλα τούτα για να γίνω μια ξερατζιάρα τζιαι να φυσήσει λιο αερούι τζιαι να με πάρει.

Να πάει τζιαι η πείνα μου του κόλου (ουπς). Η ψυχολογία μου εν χάλια που την ώρα που έμαθα ότι δικαιούμαι 15 αμαρτίες την μέρα τζιαι ένα αλκοολούχο ποτό έσχει 30κάτι. Με ήντα ψυσχιή να φκώ τζιαι να πιώ σόδα-λαιμ? (πετε μου τωρά ότι εν δικαιούμαι ούτε τες κουνούες ή την σιταροπούλα που μας φέρνουν με το ποτό? ). 

Αγαπητή μου δίαιτα, αμαρτία ή όπως σε λαλουν, τα πράματα μεταξύ μας εν θα παν πολλά καλά. Εν φταίω εγώ αλλά φταίεις εσύ. Είσαι άγευστη, βαρετή τζιαι έν μπόρω να σταματήσω να αμαρτάνω. 

Θέλω την

Έσχει τζιαιρό που την θωρώ τζιαι θωρεί με. Θωρώ την τζιαι χτυπά η καρδία μου γλήορα, νιώθω πεταλουδίτσες στο στομάχι, χάννω τα λογικά μου τζιαι μαννεύκω πάνω της. Θέλω να τη κάμω δική μου αλλά διστάζω να κάμω το βήμα. Θέλω να πετάξω ούλλα μου τα λεφτά πάνω της τζιαι χαλάλι της, αλλά εν τα έχω. Θέλω να την πιάσω στα σιέρκα μου τζιαι να γυρίσω ούλλη την Κύπρο μαζί της, να μεν αφήσουμε δρομούι τζιαι μονοπάτι που να μεν το διανύσουμε. Θέλω να την φέρω σπίτι μου τζιαι να την φροντίζω, να την περιποιούμαι τζιαι να την καμαρώνω. Θέλω να νοιώθω πως μου ανήκει  τζιαι όι κάποιου άλλου. Θέλω την, την γέριμη.

Θέλω να την πιάνω, να της  πατώ τζιαι να πηαίνω. Να μεν με κόφτει αν έσχει κίνηση, συμφόρηση στους δρόμους. Να τους προσπερνώ ούλλους τζιαι να μου φακκά το αερούι. Θέλω να πηαίννω παντού μαζί της. Να μεν πιερώνω Parking. Όπου θέλω να παρκάρω τζιαι να θωρώ τους άλλους που βασανιούνται να παρκάρουν τζιαι να γελώ. Θέλω να ακούω τον θόρυβο που κάμνει τζιαι να τον απολαμβάνω. Θέλω να πηαίνω κόντρα στον αέρα.

Αχ ρε Vespa μου...