Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Ριάλια, Ριάλια... Τζιαί Πούντα


Επήα να δω την μακαρίτισσα την γιαγιά μου εχτές, κάτι που δεν συνηθίζω να κάμω. Αντίκρισα πολύ κόσμο να κλαίει τζιαι να φροντίζει τους δικούς του. Οι πλείστοι ήταν ντυμένοι στα μαύρα. Εγώ ντυμένη απλά, με τιρκουάζ τζιν τζιαι μια ροκ συγκροτήματος φανέλα. 

Δώστου κλάμα, οδυρμό τζιαι πολλά αναπάντητα γιατί. Εγώ αντιθέτως πολλά ήρεμη, χαμογελαστή τζιαι ένιωθα τζιαι μιαν ανακούφιση. Μόνο στην Κύπρο συναντούμε τούτο το φαινόμενο. Είμαστε άρρωστοι με τους νεκρούς. Φροντίζουμε τους πιο πολλά τζιαι που του ζωντανούς. Τι φταίει όμως? Γιατί εν παρατηρείται κάτι ανάλογο σε άλλες χώρες?  Ίσως  φταίει η θρησκεία μας τζια η νοοτροπία μας? Εφουντώσαν μας τόσο πολλά τα μυαλά μας ότι πρέπει να φορούμε μαύρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι πρέπει να κάμνουμε συνέχεια μνημόσυνα, ότι πρέπει να κλαίμε τζιαι ότι κατα κάποιον τρόπο εν το τέλος του κόσμου για τη ζωή μας. Εν νομίζω κανένας μακαρίτης να θέλει ή να ήθελε να τον κλάψουν τόσο πολλά. Αντιθέτως σε άλλες χώρες οι συγγενείς τζιαι ο στενός κύκλος του νεκρού μετά την κηδεία παν έξω τζιαι γλεντούν το.

Όπως σας εξαναείπα σε  προηγούμενες μου αναρτήσεις είμαι αρκετά αδιάκριτη γιαυτό εθωρούν γυρώ τζιαι τους υπόλοιπους τάφους. Μες στην χλιδή. Στολισμένη με μάρμαρο να δούμε πόσης αξίας, περιτριγυρισμένη με όμορφα λουλούδια. Την γιαγιά μου ακόμα σκεπάζει την μόνο το χώμα. Έμενα θα μου άρεσκε αν την αφήναμε έτσι τζιαι στολίζαμε την με άσπρες πέτρες που την θάλασσα. Αλλά πού? Να κόψουμε εμείς πίσω που το show off? Να μεν βάλουμε τζιαι εμείς 2.000-3000 ευρώ μάρμαρο τζιαι μετά να κάμουμε τζιαι μιαν πέρκολα να κάμει σκιά της μακαρίτισσας? Να παραλείψω πόσα εστοίχησεν η κηδεία, το φέρετρο και όλα τα κεραστικά στην ‘after κλάματος συνέλευση’. 

Τζιαι εγώ η καημένη να θέλω κινητό τζιαι να μεν βαστώ να το αγοράσω τζιαι οι νεκροί να ζουν στην μετέπειτα ζωή τους (αν αυτή υπάρχει) μες την χλιδή τζιαι με σκιά. Περιμένω πως τζιαι πως το επόμενο version που εκτός από πέρκολα θα το κλείουν γυρώ γυρώ με τζιάμια για να μεν σκονίζετε ο τάφος. Μες την ‘to do list’ μου επρόσθεσα τζιαι την κλοπή μαρμάρων που τους τάφους στα κοιμητήρια. Έτσι εννα πιάσω τζιαι κινητό. Οι εννα σας κάμω πούλλα!


ΥΣ. Άπορες οικογένειες? Έσχει σχεδόν κάθε μέρα δωρεάν καναπεδάκια (ελιές, κρασί, τζιαι ψωμί κτλ.) στα νεκροταφεία. Θα τα πούμε τζιαμε!

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Βάστα με, να σε βαστώ

Εψές επία στα μέρη που συχνάζω να χαλαρώσω πίννοντας τις ΚΕΟ μου, (ναι, μόνο ΚΕΟ πίννω γιατί είναι πιο μπύρα!) τζιαι ακούοντας τα αγαπημένα μου τραγούδια μαζί με ωραία παρέα. Εγώ κατενθουσιασμένη που επαίξαν τζιαι το αγαπημένο μου τραγούδι. Έκαμνα όπως την υστερική μόλις το άκουσα τζιαι εθωρούσαν με ούλλοι κάπως αλλά τι με νοιάζει?! Λαλείς να μου εβάλαν τίποτε μες το ποτό μου?! (Μάνα? Έσχει τόσα χρόνια που εμένα εν μου βάλλουν τίποτε μέσα στο ποτό μου, πε μου που άκουσες ότι βάλλουν για να πάω ). 

Με εκνευρίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι εν σέβουνται στην Κύπρο τους κανόνες για το κάπνισμα. Τώρα που την πινακίδα που γράφει ‘ΝΟ SMOKING’  τι εν καταλάβουν το ΝΟ? Ή το SMOKING?  Για τυχόν απορίες πε τε μου να σας το μεταφράσω. Εν είμαι αντικαπνίστρια αλλά ενοχλάμαι αμάν ο καπνός έρκεται μες τα μούτρα μου. Παέις να τους κάμεις θέμα, μόνο τζιήνους στη παρέα σου, να το σβήσουν λίο τζιαι απαντούν σου ‘Αν σε ενοχλά να φύεις’. Μέτα που τούτη την απάντηση ανάφκουν τα λαμπούθκια μου τζιαι ξεκινώ την επίθεση. Εν σιωπώ ώσπου να περάσει το δικό μου.


Επερνούσαμε ωραία τζιαι άρεσεν μας πολλά τζιαι το συγκρότημα που έπαιζε γι’ αυτό  τζιαι εκάτσαμε ως το τέλος. Σε μια φάση ακούμε πολλή φασαρία, φωνές τζιαι σιγά σιγά να μαζέυκουνται ούλοι προς το κέντρο. Μα τι γίνετε ρε τζιάμε? Εγώ πάντα αδιάκριτη έθελα να κοντέψω να δω τι παίζει. Προχωρώ λίο τζιαι σταματώ. Στον αέρα επαιτούσαν καρέκλες, τραπέζια, τζιαι άκουες τα ποτήρκα που εσπάζαν. Ρε μα τι γίνετε δαμέ? Η παρέα μου ήρτε να με συνάξει αλλά εν εδέχτηκα. Αν δεν εμάθαινα τι έπαιζε ήταν να σπάσω. Η φωνές άρχισαν να γίνονται πιο άγριες και δυνατές. Ο ένας ετράβαν τον άλλο. Εμείς θεατές σε ένα καφκά που εν εξέραμε τα αίτια, τους μαχόντες, τους νικητές, του ηττημένους και τους ένοχους. Κυριολεκτικά εσπάσαν τα ούλλα, κάποιοι εχτυπήσαν θέμας, εθώρες τα χέρια τους τζιαι την φάτσα του αιματωμένα. Ανακάλυψα τζιαι την παρέα που το εξεκίνησε. Ήταν κάτι μιτσιοι, γύρω στα 18-19. Εκαταφέραν τζιαι εκαθησυχάσαν τον ‘αρχηγό. Θα τον επερίγραφα ως ‘μιντζιη’ τζιαι μεταξύ μας τωρά άνετα έδερνα τον. Αλλά που να τον δέρεις αμαν μαζί του έφερε τζιαι ούλλο του το χωρκό. Είμαι σίουρη ότι εν που χωρκό γιατί μόνο κάποιοι χώρκατοι θα τα έκαμναν τούτα. Επεράσαν τζιαι που δίπλα μου κουντώντας καρέκλες σε όλη τους τι διαδρομή. Καλάν τον γιο μου, ηρέμησε. Που νομίζεις ότι είσαι? Εγώ έμεινα τζιαμε τζιαι εθώρουν τον με πολλά νευριασμένο ύφος τζιαι ήμουν σε ετοιμότητα αν μου τζίησει να τον μουντάρω.  


Που θέλω να καταλήξω? Παρακαλώ το κράτος να μαζέψει ούλλους τους πελλούς και τους νευρικούς και να τους κλείσει στην Αθαλάσσα. Εννα καταντήσουμε να φκένουμε με μασχαίρι μες την τσέντα για να μπόρουμε να αμυνθούμε σε έτσι γεγονότα τζιαι να φέφκουμαι ζωντανοί χωρίς τραυματισμούς. Για τους εψεσινούς ,τους εύχομαι αργό και βασανιστικό θάνατο τζιαι λυπούμαι ιδιαίτερα που φκάλουμε έτσι ανθρώπους στη κοινωνία. Μα ποιος τους διά άδεια κυκλοφορίας σιορ? (τζιαι εν εννοώ του αυτοκινήτου).


Το τραγούδι που προανέφερα εν τούτο: 


Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Αλλάχ, βοήθα με να αντέξω

Εξίασα να σας αναφέρω ότι πριν μια εφτομά έκαμα την απόπειρα να πάω να γραφτώ γυμναστήριο. Μπαίνω μέσα τζιαι τι βλέπω, γυμνασμένους μόνο. Κύριε ελέησον, αμπα τζιαι ήρτα σε λάθος τόπο?

Αμέσως έπιαν με το complex. Χωρίς υπερβολή τωρά παίζει να ήμουν η πιο πασχιά. Εγώ τόσο τζιαιρό ενόμιζα ότι ήμουν κανονική, ούτε πολλά παστή, όπως την ανορεξική, αλλά ούτε τζιαι εύσωμη. Θα με χαρακτήριζα ως μια γυναίκα με πιασίματα. Εσκέφτηκα να φύω, εγαμήσαν μου την ψυχολογία μου. Επία με μια θετική ενέργεια ότι επιτέλους εννα κουράσω τούτο το κορμί μετά που ένα καλοκαίρι γεμάτο μπύρες, σούβλα, παττίχα, ύπνο, τζιεγκενιό τζιαι parties. Εθώρουν τα μηχανήματα τζιαι εφοούμουν να φκω πάνω. Ούλλοι οι άλλοι εκάμναν βάρη. Εσηκώναν τα σαν το άσχερο, εθώρουν τους τζιαι εζαλίζουμουν.

Εφκήκα να κάμω δρόμο 20 λεπτά. Αρκέψαν τα πρώτα συμπτώματα γήρανσης. Επροσπάθουν να το παίζω χαλαρή ότι εν εκουράστηκα, τζιαι ότι έχω αντοχή. Στα 5 λεπτά ενόμιζα ήταν να κοπούν τα πόθκια μου τζιαι ότι ήταν να λιοψυσχιήσω. Ζάβαλλε μου, εξίασα να αποσχαιρετίσω ούλλο μου το σόι, τους κοντινούς μου φίλους τζιαι να κάμω check inthis are my last words, goodbye world,  ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα με σκεπάσει’ at the gym( σε ένα μαγικό κόσμο) – with μόνη μου. Είσχεν να πάω έτσι, τζιαι μέτα να με φκάλουν πρώτη είδηση στο ΡΙΚ ‘γυναίκα ξεψύχησε στα 5 λεπτά δρόμου. Ή εισχεν να με βάλουν στο Facebook ‘κάντε like για να δείτε τι έπαθε αυτή η κύπρια τα πρώτα 5 λεπτά στο γυμναστήριο. Τζιαι εσείς η βλάκες εν να πατάτε like πως ένα δείτε καμιά τιτσίρα η καμία παράνομη σκηνή άνω των 18, τζιαι τσακ... ενα είμαι εγώ όπως το κουπέπι πεταξόυμενη χαμέ δίπλα στο δρόμο.

Λαλείς να γίνω τζιαι εγώ σε λιο τζαιρό έτσι όπως τζιήνους? Αλλά αν γινώ ενα πρέπει να πάω να αγοράσω ξεμάσχαλες φανέλες τζιαι μίνι shorts για να φαίνουνται οι μυς μου. Να μεν σας το πολυλογώ, έφκαλα με μεγάλη δυσκολία και απογοήτευση το πρόγραμμα της ημέρας. Επία σπίτι τζιαι έκαμα 2-3 μέρες να μιλήσω, άσε που επερπάτουν όπως τον Charlie Chaplin τζιαι για να σηκωστώ που την καρέκλα έθελα forklift.


So, ladies and gentlemen, μικρή και μεγάλη, μαθητές και μαθήτριες, σπουδαστές και σπουδάστριες, αναγνώστες και απλέ λαέ, ετοιμαστείτε να με δείτε όπως δεν με είδατε ποτέ!

Τα θέλω μου...

Θέλω να κάμω αλλαγές, εν θέλω να είμαι συνέχεια η ίδια, θέλω να αλλάζω, να ξεφεύγω που την μονοτονία. Θέλω να αλλάξω τα μαλλιά μου,τζιαι  να κάμω κάτι extreme, ασπούμε ένα industrial piercing αλλά φοούμε ότι ενα πονήσω.  Θέλω να πάω αλλού, μακρυά που τον τόπο μου, θέλω να ζήσω σε άλλο κόσμο, άλλες κουλτούρες. Θέλω να έβρω δυσκολίες, να μέινω μόνη μου, να πρέπει να αυτοσυντηρούμαι, να μου λείφκουν τα λεφτά, να μεινίσκω με μια κονσέρβα τις τελευτεες μέρες του μήνα, να περιμένω να μου λείψουν ούλλα μου τα ρούχα για να βάλω πλυντήριο,να μεν έχω κανενα να με βοηθά. Θέλω να πιάσω ένα περκιν τζιαι να ξεκινήσω να περπατώ, να βλέπω τόπους που ελάχιστη τους είδαν. Θέλω να ζήσω διαφορετικά που τους υπόλοιπους, θέλω να πειραματιστώ τζιαι ας φάω τα μούτρα μου. Θέλω να περιτριγυρίζομαι με άτομα παρόμοια με εμένα, γεμάτα περιπέτεια. Θέλω να χάσω κάθε επαφή με την τεχνολογία για λίο τζιαιρό. Θέλω να μάθω τζιάλλα πράματα, να μεν μείνω στάσιμη, να μάθω νέες γλώσσες, νέες τέχνες. Θέλω συνέχεια να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου. Θέλω κάποιες ώρες της ημέρας να επικρατεί απόλυτη ησυχία τζιαι να είμαι μόνη μου, τζαι τες υπόλοιπες να έσχει φασαρία. Θέλω να ρισκάρω.

Νομίζω άρκεψα να έχω συμπτώματα τωv Homo sapiens

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Η ώρα η '' καλή ''


Η τελευταία τάση της μόδας σήμερα είναι οι γάμοι. Κάθε εφτομά όλο τζιαι κάποιος ενα παντρέυκεται, είτε γνωστός είτε γείτονας, είτε αρφός του κουνιάδου της δεύτερης μας ανιψιάς, ή ο φίλος του τρίτου μας ανιψιού που την πλευρά του παπά μας που έσχει ένα αρφό, τον Πέτρο, εε  παντρευκεί την κόρη του.  Γάμος χωρίς 1000-2000 άτομα δεν λοάτε γάμος. Όποτε ακούσω ότι εκαλέσαν μας σε γάμο δισπιρκώ. Τι με κόφτει αν παντρεύκεται ο τάδε, τον οποίο μπορεί τζιαι να μεν τον είδα ποττέ μου? Τζιαι γιατί μας καλεί? Δηλαδή αν πάω ενα το γλεντήσω θέμας? Εννά φκω στη πίστα τζιαι να χορεύκω τζιαι να πίννω στην ευτυχία του? Ποιο το όφελος σε εμένα? Το λουκούμι? Πάλε ζημιά ενα φάω. Σκεύτου το λίο. Εννα θέλω λεφτά για το φακελλουί τζιαι δαμέ ενεν σταθερό το ποσό. Παίζει ρόλο ποιου εν ο γάμος, σε ποιο κέντρο εννα πάεις κτλ. Αν ο άλλος αποφασίσει ότι ενα παντρευτεί στο Aphrodite Hills έκατσεν σου την. Πίερωνε. Επίσης, η πεζίνα που ενα φάεις να πάεις ποιος την σκέφτεται? Το κόστος των ρούχων που εννα φορήσεις? ΟΚ μπορεί να φορείς τα ίδια αλλα τζιαι τζιηνα αγόρασες τα κάποτε για τους γάμους. Στην τελική ξοδεύκεις τόσα πολλά τζιαι το μόνο που σου διουν πίσω εν ένα λουκούμι. 
 
Ο γάμος όμως για να γίνει, προηγείται ένα Bachelor party ή ένα Hen night party. Ευτυχώς ακόμα εν με έκαλεσαν να πάω. Ένα έχω να πω. Κυπριοπούλλες σε εσάς απευθύνομαι. Έν έσχεται ιδέα! Έν κανεί που ενα παντρευτείτε, δίνετε σας η ευκαιρία τζιήντη μιαν νύχτα να γλεντήσετε τις τελευτέες ώρες ελευθερίας σας τζιαι τι κάμνετε? Πάτε για φαί με 2-3 φίλες σας αν έσχετε, ή καμιά γειτόνισσά τζιαι τες ανιψιές σας τζιαι την μάνα σας. Τζιαι για να το κάμετε ποιο ‘extreme’ παραγγέλλεται τζιαι μια τούρτα με το σχήμα ή την φωτογραφία το ‘βόα’.  Σε πολλά ακραίες περιπτώσεις πιάνετε τζιαι καλαμάκια ή κορδέλες για τα μαλλιά με το σχήμα το ‘βόα’ πάλε.Ελπίζω ότι εσχήματίσετε μιαν εικόνα για το τρελό γλέντι που μόλις έχετε διοργανώσει. Πανικός! Φαντασία μηδέν.  

Που την άλλην όμως εν ξέρω καθόλου τι γίνετε στα Bachelor parties αλλά φαίνεται μου να γίνουνται πολλά επειδή απλούστατα μετά εν λαλεί κανένας πως επεράσαν τζιαι τι εκάμαν. Να προσθέσω οτι διαρκούν 2-3 μέρες τζιαι τώρα εγίνηκε της μόδας να πιένουν ταξίδι στο εξωτερικό για να το κάμουν.


Αγχώθηκα ότι εάν παντρευτώ ποττε τζιαι έρτει τζιηνη η ώρα του hen night party μου εν θα πάω!

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Την τύχη μου μέσα

 Έχω πολλά νεύρα σήμερα, έχω να σας δώσω τζιαι εσάς αν θέλετε. Άμαν δεν το έσχεις με την τύχη εν θα το έσχεις ποττέ, πάντα γκαντέμης ενα είσαι. Ετζoιμήθηκα πολλά νωρίς εψές, περίπου την ίδια ώρα με τες κότες. Όχχου μάνα μου έσυρα σου ένα υπνούι! Κατά τες 6 το πρωί εξύπνησα, τζιαι λαλώ αφού ακόμα έχω άλλο κανένα 15-λεπτο ώσπου να χτυπήσει το ξυπνητήρι μου εν τζιμούμαι άλλο λίο? Παίζει τζιαι το ξυπνητήρι αλλά ένιωθα πολλά κομμένη τζιαι λαλώ εν μηνίσκο άλλο 5 λεπτά ώσπου να παίξει και το snooze?  Μέτα που τζιήνο αναγκαστηκά εσηκώστηκα, ετοιμάστηκα αλλά ώσπου να ετοιμαστεί τζιαι η μάνα μου να με πάρει στην στάση ήταν ήδη αργά. Η στάση ήταν άδεια. Έχασα το λεωφορείο μου. Οιιιιιιιιιιιιι γ@$#%ο....... 

 Τι να κάμω? Τι να κάμω? Νιώθω την πίεση μου να φκένει πάνω, τα νεύρα μου να ξεκινούν να τεντώνονται, τα πάντα να μου φτεν τζιαι να έχω τζιαι την μάνα μου να μουρμουρά. Τι ποιο ωραίο combination. Έσκεφτηκα γιατί να μεν πιάσω sick leave? Να τους πω είμαι πολλά άρρωστη τζιαι πρέπει να μείνω σπίτι, η έφκαλα ανεμοβλογιά, ή στην ακραία περίπτωση ότι έπεσα σε χειμερία νάρκη τζιαι για 5-6 μήνες εν θα ξαναπάω δουλεία. Καλά, ενα πάω με το αυτοκίνητο σήμερα δουλειά. Αλλά περίμενε, έσχει rally σήμερα στη Λευκωσία, εν ναν κλειστεί η πιο πολλοί δρόμοι κοντά στη δουλειά μου. Την τύχη μου μέσα, εν τζιαι έχω άλλη επιλογή.  Δεν εκινούμασταν, αν επερπάτουν θα πίενα πιο γλιορα. Πέτε μου αγαπητοί μου διοργανωτές του rally, εν έσχετε άλλες δουλείες να καμνετε ούλλοι μέρα που κάθεστε τζιαι διοργανώνετε έτσι πράμα καθημερινή, που το πιο λογικό  είναι να δουλεύκει ο υπόλοιπος κόσμος. Τι σας φταίμε δηλαδή? Το Σάββατο ή την Κυριακή εν σας εβόλευκεν? Εάν την ώρα που εννα σχολάσω εν κλειστός ο δρόμος που δουλεύκω τζιαι εν μπορώ να φύω, μα το θεό θα σας σκοτώσω. Βασικά εν τζαι θέλω τζιαι πολλά να φκώ τζιαι έγω στο δρόμο με το αυτοκινητούι μου τζιαι να του παλάρω δήθεν οτι είμαι τζιαι εγώ ραλλίστρια. Εννα πάω τζιαι πιο γλίορα σπίτι τζιαι ούτε εννα με σταματήσει η αστυνομία.  Άτε γιατί νομίζω ότι θέλουμε κάμνουμε μες τούτο τον τόπο.


Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

ideas for boredom

Λείπουν πολλοί σήμερα που το γραφείο, με λία λόγια επικρατεί παντού μια τάση βαρεμάρας. Έφα τζιαι τα σνακ μου τζιαι τωρά ενιξέρω τι να κάμω. Έψαξα στο Google με τη λέξη ‘bored’ τζιαι ήβρα ιδέες.  Ήβρα κόσμο που ζει ευτυχισμένος στην κοσμάρα τους επειδή την είδαν αλλιώς. Γι’αυτό αν με δείτε κάπου σε μια τέτοια κατάσταση δείξτε κατανόηση  ώσπου να μας βάλουν τίποτε να κάμουμε στη δουλεία. 









Προς το παρόν πάω να ψάξω τα υλικά.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Άντρες

Μερικά πράγματα που κάμνουν η άντρες τα οποία συνήθως δεν πέφτουν στην αντίληψη μας: 

1.   Κλάνουν όπου έβρουν


2.   Φτύνουν ρέγχες που το παράθυρο  του αυτοκινήτου (τζιαι όπου κάτσουν).


3.   Φτύνουν τες κοκκόνες στο ίδιο πιατούι με τα άλλα φρούτα


4.   Πίανουν το μποξεράκι του με τον μυαλιόνα τους τζιαι πετάσουν το στα άπλυτα. Αν αστοχήσουν τότε αφήνουν το τζιαμε που έππεσε


5.   Τες κοκκόνες της παττίχας συνήθως τες παραπάνω τρών τες


6.   Κάμνουν 15-30 λέπτα το πιο λίο στην τουαλέτα


7.   Σαν το φαί της μάμας τους εν έσχει


8.   Κόφκουν τα νύσχια τους όπου νανε τζιαι θωρούν τα με προσoχή που πετάσσουνται ποτζί ποδά


9.   Παν ένα μηνα γυμναστήριο, νομίζουν εγίναν θηρία


10.            Εν έσχει χαρτομαντηλα ή πετσέτα? Κανένα πρόβλημα


11.            Άμαν δεν βρωμούν τα ρούχα σημαίνει εν καθαρά


12.            Αν θα κουβαλήσουν της τσέντες που το ψούμνισμα πιάνουν τες ούλλες μαζι για να μεν ξανακάμουν κούρσα να πιάσουν τις υπόλοιπες.


13.            Μόλις τελίωσουν που την τουαλέτα θωρόυν τα δημιουργήματα τους τζιαι αποθεώνουντα


Τι να πει κανείς? Ευτυχώς που έκοψε ο νους του Θεού τζιαι έπιασεν που τα πλευρά του άντρα να δημιουργήσει την γυναίκα!


Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ρουτίνα

Πάλε τα  ίδια, τζιαι τα ίδια  που την αρχή. Τα πάντα εγίναν ρουτίνα. Έμαθα τα πόξω step-by-step.
6:15 Ντριν ντριν το ξυπνητήρι
Άτε ρε ξυπνητήρι μου άφησμε αλλο λίο τι σου έκαμα τζιαι λαώνεσαι που το πρωί μόνο σου?
Τζιαι στο κάτω κάτω αν βιάζεσαι πίενε εσύ δουλειά τζιαι εγώ να μείνω σπίτι να σε κάμνω εσένα.
6:20 Snooze
Καλάν είπα...μάνι μάνι επεράσαν 5 λεπτα? Δαμέ στη δουλειά μεινήσκουν 5 λεπτα να περάσουν για να σχολάσω τζιαι εν περνούν τζιαι αμαν ενα κλείσω το μάθκια μου το πρωί 1 δευτερόλεπτο, ίσχια που να καμμίσω που λαλούμε, ξανά λαώνεσαι?
6:22 Στο μπάνιο
Νύφκουμε ππάσα ππάσα, θωρώ αν είμαι καλή (τζιαι εμφανίσιμη να μεν είμαι τι να κάμω? Πάλε πρέπει να πάω δουλειά, εν την γλυτώνω). Πέτε μου που έσχει δουλεία στην οποία να πιένεις ότι ώρα ξυπνήσεις, όπως ξυπνήσεις τζιαι να φέφκεις όποτε νυστάξεις? Αλήθκεια πε τε μου να στείλω το CV μου.
6:25 Στο δωμάτιο
Ντύνουμε, βάλλω το κουστουμούι μου, με να σκεφτώ τι να φορήσω με τίποτε.
6:40 Goodbye home
Η κρίσιμη ώρα που πρέπει να φύω. Νιώθω μιαν μιζέρια, μιαν αναστάτωση, κάτι σαν κατάθλιψη νομίζω. Η διαδρομή που το δωμάτιο μου ως έξω είναι χειρότερη τζιαι που τον τιτανικό με τον Leonardo DiCabrio με την Kate Winslet την ώρα που παίζει το ‘Im flying’ . Σε κάθε μου βήμα νιώθω κατι να με τραβά πίσω στο κρεβάτι μου, κάτι να μου λεει  ελα πίσω ππέσε. Ούλλες οι πόρτες των δωματίων κλειστές. Ούλλοι τζοιμούνται τζιαι κανένας δεν συγκινείται οτι φέφκω. Εν τζιαιν οτι εννα πάω στα πέρα, αλλα εν τζίνο το αίσθημα ευχαρίστησης ότι ‘yes’ ρε εξυπνήσαν . Πού έτσι τύχη όμως, ακόμα επικρατεί ησυχία. Μόνο η αεριστήρες τζια εγώ δουλευκουμε έτσι ώρα.
6:50 ΠεριμΈνω το λεωφορείο
Πούντο? Άτε ρε κουμπάρε τζιαι ενα έβρουμε τζιαι κίνηση μετά. Α, έτο έρκεται. Μουντάρουν ούλλοι να μπούν μέσα. Με σειρά, με προτεραιότητα με τίποτε. Τωρά γιατι το κάμνουν τούτο ενας θεός ξέρει. Για να πιαν θέση καλή? Τζιαι τι ιδιαίτερο έσχει τούτη η θέση? Θέα το Πύργο της Πίζας ή personal catering τζιαι μασάζ? Εμένα ουλλες η θέσεις ίδιες μου φένουντε, ίδιο χρώμα, ίδιο σχήμα, ίδια μυρωδιά, ίδια αίσθηση, γιαυτό τζιαι μπαίνω πάντα τελευταία μέσα.
7:45 Έφτασα
Περπατώ λιο να πάω στη δουλειά μου. Θώρουν με λιο σαν εξωγήινο, σαν να είμαι διασταύρωση πετεινού με καμηλοπάρδαλης. Παίζουν μου τζιαι καμιά πουρού για το καλημέρα αλλα εγώ εξακολουθώ να κοιτώ χαμέ να μεν πατήσω τίποτε (καταλαβαίνετε τι) τζιαι να πάω δουλειά τζιαι να βρομώ. Για να είμαι ειλικρινής, τα παπούτσια μου γεμώνουν που κάτω κάτι φκιορούθκια τζιαι φαίνουνται σαν τα πηλά. Όποτε εννα έρτει η καθαρίστρια να σκουπίσει που κάτω που το γραφείο μου λαλεί μου με ένα θυμωμένο ύφος ‘ Κόρη μα πάλε έφαες σιοκολάτες?’ .  Μεινείσκω τζιαι θωρώ την παλαβωμένη. Τί να της πεις? Να κάτσεις να της περιγράψεις τι εν τζιήνα? Κάποτε εν της απαντώ καν, η φταίω τους άλλους οτι ήρταν τζιαι εκάτσαν στο γραφείο μου με πηλά.
8:00 Στο γραφείο
Είπα τους ούλλους καλημέρα στη δουλειά, είπαμε τζιαι το τυπικό ‘’νταξει?’’ που κατακρήβειας εν χρειάζεται καν απάντηση, απλά κουβέντα να γίνεται.


Ευτυχώς εν Σάββατο αύριο!

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Λογιών λογιών πελλοί

Κάθε μέρα που το πορνό (τζιαι εννοώ πρωί) πάω στη στάση να πιάσω το λεωφορείο να πάω δουλειά. Ποτζί ποδά, με το ζόρι να μου πει κανένας καμιά καλημέρα. Ακόμα εν τους εκαταλαβα, αντρεπουντε ? έχουν complex που ενα παν με το λεωφορείο ενώ στην δίπλα χωράφα επαρκάραν το ΒΜW τζιαι το Mercedes τους?  Μπορεί τζιαι να νυστάζουν βέβαια οι ανθρωποι. Οι παραπάνω εν άντρες, φαίνουνται καλή άνθρωποι. Το πρόβλημα εν με τες γενετζιες. Τζιαμε ας τα να πάνε, εν θα φκαλω ποττε άκρη. Θωρούν μας με ένα βλέμμα ειρωνικό , μην πω ρατσιστικό, σαν να μας λαλούν ‘Μεν μας μιλάτε εμάς είμαστε ΚΥΡΙΕΣ’. Τζιαι εγώ γένος θυληκου είμαι τζιαι θωρώ σας τζιαι θέλω να γελώ ....εε ρε περιπεπέξιμο που σας χρειάζεται. Δικαίωμα σας όμως να το παίζεται δήθεν high, αγνοώντας την τραγική πραγματικότητα που επικρατεί στην χωρά μας. 

Ατε, μπαίνω στο ψητό. Είμαι στην ευχάριστη θέση κάθε μέρα να έχω τζιαι μιαν ιστορία να λαλώ που τα γεγονότα του λεωφορείου. Εν όπως τη σειρά  Suits που εν ούλλη κουστουμαρισμένη, ε έτσι τζιαι εμείς μονό που στην περίπτωση μας είμαι μονό εγώ τζιαι άλλο 2-3 με κουστούμι τζιαι οι υπόλοιποι φορούν κάτι στο κουτουρού (λογικά ότι ήβραν πλυμένο).   Συνήθως ο λεωφορειατζής εν ένας πολλά κάλος, φατσαρει μου να ακούμε τζιαι την ίδια μουσική. Κάποτε όμως έρκεται ένας άλλος ο οποίος νομίζει είναι ο καλύτερος οδηγός που εγεννήθηκε ποττέ στην υφήλιο τζιαι κάθε 2 λεπτά παίζει την πουρού τζιαι ξυτιμαζει. Ρε κάλε μου άνθρωπε, αγνοείς το γεγονός ότι εν πολλά πρωί τζιαι καπιοι (εγώ) προσπαθούν να σύρουν το κουρουι τους τζιντην μιαν ώρα. Για παράδειγμα, έτυχε μου να τζοιμουμε τζιαι να πιάνει απότομα τα στόπερ μες το high way, ένιωσα σαν να ήμουν σε διαστημόπλοιο με προορισμό το φεγγάρι τζιαι για κλάσματα δευτερολέπτου επαιτούσα ανέμελα ώσπου ΜΠΑΜ έδωσα πας την μαξιλάρα. Τι να πεις τζιντην ώρα? Σιωπάς

Εχτές στην επιστροφή αποφάσισα να κάτσω κάπου στην μέση. Ήντα έθελα να κάτσω τζιαμε? Μια γυναίκα τζιαι ένας άντρας ηλικίας περίπου 50 χρονών εκάθουνταν μπροστά μου τζιαι εν έβαλαν γλωσσά μέσα τους. Εθελα πολλά να τζοιμηθω άλλα σφίχτηκα να μείνω να ακούσω τι ελαλουσαν. Μιαν άκουα, μιαν εν άκουα. Αν θα μιλάτε στο λεωφορείο να μιλάτε δυνατά τζιάι καθαρά τουλάχιστον να καταλαβαίνουμε. Πρέπει να ήταν τζιαι οι 2 πελλοι εν εξηγείται αλλιώς. Την ώρα που έκατσα εγώ τζιαμε η κουβέντα τους ήταν για την πρώην γυναίκα του τζηνου. Εχουμηζεν την για την περιουσία της, τζιαι ποσά χωράφκια εσχει τζιαι ότι ο πεθερός του εν αστυνομικός τζιαι πιάνει χοντρό μισθό κτλ. Τούτοι όμως εχωρισαν γιατί τσακώνονταν, γιατί τζινη ηταν φαταούλα. Έχουν τζιαι μια κόρη. Μέτα ελαλεν ότι εν τζιαι εδουλευκεν ποττέ, παίζει μπουζούκι ποτζι ποδά. Α τζιαι ηβρεν τζιαι μιαν κορου τζιαι μηνίσκε τζιαι σπίτι της καμία φορά. Ταιρκάζουν με τούτη επειδή τρων τα ίδια φαγιά. Τζιαι δαμε εν η ώρα που εκαταλαβα οτι εν πελλος.  Αμαν τα ηβρετε κύριε μου στο φαι, πιος σας πιάνει. Είσαστε το τέλειο ζευγάρι!


Τζιαι τζιαμε που νόμιζα ότι ουλλοι οι πελλοι ήταν σπίτι μου, τελικά κυκλοφορούν τζιαλλοι.