Σήμερα αμαρτάνω και αύριο μετανοώ

Εξεκίνησα τζιαι εγώ την δίαιτα με τες αμαρτίες. Ο αρχικός στόχος ήταν να εξεκινούσα που προχτες (απο Δευτέρας που λέμε) αλλά εν εμπόρεσα να αντισταθώ. Γιαυτό εξεκίνησα που εχτές. Εξύπνησα που τες 6, άρα έχουμε και λέμε 6+ 12+6+6, 30 ώρες. Και ναι αγαπητέ μου αναγνώστη έσχει 30 ώρες που δεν αμάρτησα. Πάω τα θεσπέσια νομίζω, έχω το. Βασικά έχω το ώσπου να σχολάσω. Που εννα πάω σπίτι τζιαι ενα δώ το φαΐ τι κάμνω? Εδώ με θέλω. 

Μέχρι τζιαι το ένα μικρό κουταλάκι, καλαααά κουτάλι, καλαααά  ένα ξυσχιηλο κουτάλι μέλι που έβαλα στα cornflakes μου μετρά σαν μια αμαρτία. Να εξαιρέσουμε ότι με τόσα cornflakes που έφαα εν χορτάνω. Καταστροφή αγαπητέ μου αναγνώστη, καταστροφή. Ενεν ζωή τούτη. Τωρά ούλλα τούτα για να γίνω μια ξερατζιάρα τζιαι να φυσήσει λιο αερούι τζιαι να με πάρει.

Να πάει τζιαι η πείνα μου του κόλου (ουπς). Η ψυχολογία μου εν χάλια που την ώρα που έμαθα ότι δικαιούμαι 15 αμαρτίες την μέρα τζιαι ένα αλκοολούχο ποτό έσχει 30κάτι. Με ήντα ψυσχιή να φκώ τζιαι να πιώ σόδα-λαιμ? (πετε μου τωρά ότι εν δικαιούμαι ούτε τες κουνούες ή την σιταροπούλα που μας φέρνουν με το ποτό? ). 

Αγαπητή μου δίαιτα, αμαρτία ή όπως σε λαλουν, τα πράματα μεταξύ μας εν θα παν πολλά καλά. Εν φταίω εγώ αλλά φταίεις εσύ. Είσαι άγευστη, βαρετή τζιαι έν μπόρω να σταματήσω να αμαρτάνω.