Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Μα παπά, εν έκαμα τίποτε...

- Παπά, παρολίο να ππέσω θύμα βίας
- Τι βίας?
- Ένιξερω. Επουλλώσαν μου το αυτοκίνητο.
- Ετούμπαρες?

Ήταν μεσημέρι. Εκατέβηκα κάτω στην πόλη να φάω. Στην επιστροφή το μπροστινό μου αυτοκίνητο επήαινε πολλά σιγά. Εν εδιαμαρτυρήθηκα, αν τζιαι εβιάζουμουν λίο. Στην πορεία έβλεπα το αυτοκίνητο να πηαίνει μιαν δεξιά, μιαν αριστερά. Μετά ο συνοδηγός άνοιξεν την πόρτα του τζιαι εκράταν την ανοιχτή καθώς επροχωρούσαν. Εσκέφτηκα ότι μπορεί να είχαν τρυπημένο λάστιχο. Φτάνουμε στα φώτα, άφκει πράσινο, τζιαι τίποτε, εν ετάραξαν. Εγώ δυσπιρκασμένη πλέον αφού για 2 χιλιόμετρα επηαίναμεν με 30, έπαιξα του πουρού. Εξιτίμασεν με.

Ο τύπος μετά έστριψεν αριστερά. Επιτέλους.

Στα επόμενα φώτα έστριψα τζιαι εγώ για να πάω σπίτι. Μόλις έστριψα θωρώ τους που μακριά. Εκλείσαν την μια λωρίδα με το αυτοκίνητο τους τζιαι στην άλλη λωρίδα εστέκουνταν θκιο θηρία τζιαι επεριμέναν με. Ελάττωσα λίο για να μεν τους τσιλλήσω τζιαι εμουντάραν πας το αυτοκίνητο μου. Εφοήθηκα. Πολλά.

Επάλαρα του τζιαι έφυα. Έτσι μου ήρτεν να κάμω τζιήντην ώρα.

- Κόρη μου, μείνε μακριά που έτσι πράματα. Να προσέχεις...
- Μα παπά, εν έκαμα τίποτε...