Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Χωρκοΐρίζω

Συνήθως τες Κυριακές γυρίζω τα χωρκά. (Χωρκοΐρίζω)

Εχτές παρόλο που ήταν ψατζιή επήαμε να έβρουμε μανητάρκα. Εφόρησα τις ποΐνες μου, 2-3 τρικά, σάκκο, κλάτσες ψηλές τζιαι παντελόνι μακρί όπως τζείνα του στρατού. Πρώτα επήαμε στο καφενέ του χωρκού τζιαι επαράγγειλα ζεστή σουμάδα. Ήμουν η μόνη γεναίκα. (Η γιαγιά μου πάντα λαλεί με θυμωμένο ύφος ' παν οι γεναίτζιες στον καφενέ?!' )

Eπήαμε στα χωράφκια τζιαι εξεκινήσαμε την αναζήτηση μανιταρκών. Εν ήβρα ούτε ένα, αλλά όποιος έβρησκεν εφώναζεν μου να τα φωτογραφίσω. Άρα εν μπορείς να πεις ότι εν έκαμνα τζιαι τίποτε. 



Μετά το πρόγραμμα είσχεν κλάδεμα ελιών. Εμπήκαμε στο αυτοκίνητο τζιαι εξεκινήσαμε να πάμε στο χωράφι . Οι χωματόδρομοι ήταν αρκετά λασπωμένοι λόγου των βροχών της προηγούμενης νύχτας. Όλα καλά, όσπου φτάνουμε σε μια απότομη ανηφόρα στο βουνό που έπρεπε να την φκούμε.

Τζιαι για να κάμνετε εικόνα το σκηνικό, έτην.



Είχαμε 2 επιλογές, είτε να παρκάρουμε κάτω τζιαι να περπατήσουμε 400 μέτρα ή να πάμε με το αυτοκίνητο όπως θα έκαμνε ο κάθε ττοπουζοκυπραίος που βαρκέται να ταράξει. Επιλέξαμε ομόφωνα την δεύτερη επιλογή. Το αποτέλεσμα? Τούτο.




Ακόμα τζιαι σε τούτη την φάση εγώ απλά εγέλουν τζιαι εβούρουν να πιάσω την φωτογραφική τζιαι το κινητό μου για να στέλλω σε ούλλους μέσω viber τα αποκλειστικά γεγονότα.

Μετά που τούτα ούλλα αποφάσισα ότι πρέπει να αγοράσω δικό μου αυτοκίνητο. Τόσον τζιαιρό εσυμβιβάζουμουν με τα αυτοκίνητα της οικογένειας. Εν καταλάβω που αυτοκίνητα όμως τζιαι ούτε με ενδιαφέρει το θέμα για να ασχοληθώ. Ερώτησαν με ήνταλως το θέλω. Είπα τους ναν ψηλό τζιαι να πιάνει Κανάλι 6. Θέλω να μπόρω να πηαίνω στα βούνα, road trips, να περνώ τα κυρτώματα τζιαι  να μεν λαλώ 'άου' τζιαι να μπόρω να φκαίνω πας τα πεζοδρόμια. Τι δεν θελω? Να έσχει πάρκινγκ σένσορ, εν μπορώ να κάμνει τίγκι τίγκι. Προτιμώ να κουντώ ότι εμποδίζει.

Έχω ένα πρόβλημα όμως, κρατώ λεφτά μόνο για ποδήλατο. Oh well...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Κάμνω come back στο blogging

Γρόνους πολλούς τζιαι κάλους! Άνοιξεν η γη τζιαι εκατάπιεν με. Αστιεύκω, με τα κιλά που έβαλα γλεντώντας την παραμονή Χριστουγέννων, τα Χριστούγεννα, το after των Χριστουγέννων, την βάπτιση, στη δεξίωση της βάφτισης, το πρώτο λούσιμο του μωρού (εν εσχει έτσι πράμα;), την παραμονή της παραμονής, την παραμονή, τη νέα χρόνια, την πρώτη μέρα του χρόνου, την δεύτερη , την τρίτη κτλ κτλ εν χάννουμαι με τίποτε. Ξεχνάτε τι πέρασε ο Ιησούς, τζαι κάμνετε παναΰρκα για γέννες , βαφτίσια τζαι ιστορίες. Εμείς θυμούμαστε τι έγινε στο τέλος όμως. Να μας ζήσουν τζιαι για όσους εν εστείλαν φακελλουΐ, εννα έσσιει επανάληψη του χρόνου.

Πάω εχτές πρώτη φορά στην πολιτική άμυνα. Τούτη ήταν η αντίδρασή μου.



Σας παρακαλώ αν ξέρετε τον αρχηγό, ή τον βοηθό αρχηγού, την καθαρίστρια, την ανιψιά της καθαρίστριας που έσσιει μιαν κόρη που επαντρεύτηκεν με τον Νίκο, ή τον γιο της κουνιάδας της Πόπης που έχει φίλο τον Αντρέα που έχουν σχέση τζιαι ο παπάς του εν 'εθελοντής' στην Πολιτική Άμυνα πε τε τους ότι εν θέλω να ξαναπάω. Θέλω να φκω γιώτα 5, αλήθκεια εν έχω να δείξω δύο, ούτε ένα έχω, ούτε Που ούτε Λλου. Γιώτα 5 παρακαλώ. Τωρά που το σκέφτουμαι με το φαί τζιαι το πότο που εκατανάλωσα μπόρω να φκω τζιαι γιώτα 3. Γιατί αρφάς εν μπορώ; Μια χαρά πελλή είμαι με όλα τα προσόντα τζιαι με την βούλα αν χρειαστεί . Είμαι σε απόγνωση που σκέφτουμαι να αγκαστρωθώ να μεν πηαίνω. Ακου τζει άμαν παντρευτείς η άμαν κάμεις κοπελλούθκια απαλλάσουν σε. Δηλαδή εγώ κύριε μου που είμαι single πρέπει να μου το φακκάς με κάθε ευκαιρία;

Της διατροφολόγου μου είπα της ψέματα ότι έπαθα τροφική δηλητηρίαση για να μεν ξαναπάω τζιαι έσσιει που τότε είμαι άρρωστη. Χαράς το μάτι, αφού έβαλεν μου 200 γραμμάρια κοτόπουλο τζιαι μόνο τα 100 τρώω τα σαν το ψήνω να δω αν εν έτοιμο.

Κατά τ' άλλα νιώθω πολλά αμήχανα με τα εχτεσινά στην Κωνσταντινούπολη. Πριν λλίες μέρες ήμουν τζιαι εγώ τζιαμέ στην πλατεία Σουλτάναχμέτ. Αξιοθαύμαστος τόπος, γεμάτος τουρίστες. Εθκιάβαζα μιαν ανάρτηση πριν λλίιο που έλεε ότι εβάλαμε την σημαία της ΛΟΑΤ στο προφίλ μας, μετά τη σημαία της Γαλλίας, τωρά; Εννα εβάλλαμε την σημαία της Τουρκίας; Σε τέτoιες περιπτώσεις δεν δαιμονοποιούμε λαούς και κράτη, ούτε δείχνουμε μίσος ή έχθρα, μιλούμε για ανθρώπους που χάνονται κάθε μέρα. Ναι θα έβαζα τζιαι την σημαια της Τουρκίας, τζιαι της Συρίας τζιαι οποιασδήποτε χώρας. Είμαι άνθρωπος τζιαι πονώ μαζί τους...